Specjalny gość zaszczyci wernisaż w Galerii Sztuki
LEGNICA. Jutro (5 września) o godz. 18:00 w Galerii sztuki odbędzie się wernisaż wystawy pt. Kobiety i mężczyźni przed wojną. Podczas inauguracji twórczości Janusza Gałuszki pojawi się gość specjalny – Zbigniew Libera, uznawany za jednego z najbardziej rozpoznawalnych polskich artystów, autor instalacji i wideoinstalacji, fotografik i performer, twórca obiektów, ikona polskiej sztuki krytycznej lat 80-tych, a dziś aktywny także jako kurator, krytyk, twórca scenografii i autor tekstów.
Libera jest kuratorem wystawy Janusza Gałuszki, autorem koncepcji i wyboru prac, a także obszernego tekstu-rozmowy, zamieszczonego w katalogu tej ekspozycji, którą odbył jakiś czas temu z Wojciechem Albińskim – pisarzem, krytykiem sztuki współczesnej, bibliotekarzem. Kontynuacja tej rozmowy, z udziałem Janusza Gałuszki będzie miała miejsce w dniu wernisażu w czwartek (5 września) o godz. 18.45, po części oficjalnej. Wystawa Kobiety i mężczyźni przed wojną prezentuje malarstwo i rysunki nawiązujące do estetyki czasów przedwojennych, zderzając ją z symboliką militarną i wojennym sztafażem.
Janusz Gałuszka – (ur. 1971). W 1999 roku ukończył Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Józefa Hałasa. Ma na swoim koncie kilkanaście wystaw w kraju i za granicą, a także współpracę z prestiżową Saatchi Gallery w Londynie. Pochodzi z Sichowa na Dolnym Śląsku; obecnie mieszka i pracuje w Warszawie. Wg jego własnych słów w swojej twórczości zajmuje się głównie badaniem natury przekazu oraz pytaniem czy sztuka jest sama dla siebie. W swoich obrazach pragnie opisywać piękno i tragizm życia. W sztuce najbardziej interesują go emocje i to one są siłą sprawczą jego twórczości.
Zbigniew Libera (ur. W r 1959 w Pabianicach). Studiował na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, ale studia przerwał po roku i związał się ze środowiskiem łódzkiego „Strychu”. Na początku lat 80. podjął współpracę z „Solidarnością”, dla której drukował ulotki, a w 1981 roku, po wprowadzeniu stanu wojennego, także ulotki i plakaty przeciwko wydarzeniom w kopalni Wujek. Jego pierwsza wystawa ukazała się wiosną 1982 roku na „Strychu”. W sierpniu artysta został aresztowany przez Służbę Bezpieczeństwa i oskarżony o drukowanie prasy podziemnej. Skazany wyrokiem sądu wojskowego w Łodzi, półtora roku przesiedział w więzieniach w Łodzi i Hrubieszowie. Okresowi temu przypisuje się decydujące znaczenie dla kształtowania osobowości twórczej Libery. Po wyjściu z więzienia (amnestia) podjął współpracę z łódzką Kulturą Zrzuty, współtworzył czasopismo „Tango”. Istotny wpływ na rozwój języka artystycznego Libery mieli Zofia Kulik (dla której w latach 80. pracował jako model), Jan Świdziński, Anastazy Wiśniewski oraz Andrzej Partum. Od 2006 Libera prowadzi nomadyczny tryb życia. Od 2009 działa jako profesor na ASP w Pradze. Współpracuje z Galerią Raster.
Uznawany jest za prekursora sztuki krytycznej, tzw. sztuki ciała oraz estetyki queer, którą wprowadził pod koniec lat 80. w swoich fotograficznych autoportretach. W swoich pracach analizuje i krytykuje przyjęte konwencje, kulturę (masową), tradycyjne modele wychowania. Bada relacje między sposobem wychowywania dzieci a ogólnie przyjętym postrzeganiem cielesności, m.in. tworząc makabryczne „zabawki”. Porusza kwestie manipulowania obrazami przez popularne media. Głównym celem jego twórczości pozostaje jednak własne doświadczenie – konfrontacja z rzeczywistością. Jest autorem głośnych i kontrowersyjnych projektów, m.in. Co robi łączniczka? (2005), Pozytywy (2002–2003), Urządzenia korekcyjne (1989), Jak tresuje się dziewczynki (1987). W 1996 stworzył projekt Lego. Obóz koncentracyjny. Kurator wystawy polskiej, Jan Stanisław Wojciechowski, odmówił prezentacji projektu na weneckim Biennale w 1997 roku, gdyż uznał, że praca doprowadzi do międzynarodowego skandalu oraz wpłynie negatywnie na stosunki polsko-żydowskie. W odpowiedzi Libera zdecydował nie ukazywać jakichkolwiek swoich prac na Biennale. W 2003 r. w akcie protestu przeciwko decyzji Wojciechowskiego stworzył „Mistrzów” – projekt polegający na publikacji w prasie sfałszowanych, obszernych artykułów, prezentujących twórczość wybranych przez Liberę osób, którzy dotąd byli negowani przez oficjalną historię sztuki polskiej. W dokonanym wyborze znaleźli się Andrzej Partum, Jan Świdziński, Leszek Przyjemski, Anastazy Wiśniewski i Zofia Kulik.
Wojciech Albiński (ur. 1977) – pisarz, krytyk sztuki współczesnej, copywriter i bibliotekarz. Autor zbioru opowiadań „Przekąski-Zakąski”, książki „Jak czuć się dobrze, gdy cię wywalą (bo że to się stanie, to pewne)” i tomu poezji „Oświęcimki” (wyd. Nisza). Jest również autorem portretów publikowanych na łamach magazynu Szum, z którym współpracuje. Współpracuje także z Kulturą Liberalną, na łamach której publikuje m.in. felietony o sztuce.
