Czytelnia Modrzejewskiej - Finał

Czytelnia Modrzejewskiej miała być nie tylko próbą odnalezienia intrygujących młodych twórców, ale i ich wsparcia, uznaliśmy bowiem, że właśnie reżyserzy teatralni są grupą zawodową szczególnie poszkodowaną wskutek pandemii. W pierwszym etapie ogłoszonym w marcu ubiegłego roku wzięło udział 36 osób. Z przysłanych przez nie eksplikacji pięcioosobowe jury (Magdalena Drab, Katarzyna Knychalska, Krzysztof Kopka, Robert Urbański, Jacek Głomb) wybrało sześć; ich twórcy (w kolejności alfabetycznej: Tomasz Cymerman, Grzegorz Grecas, Szymon Komarnicki, Weronika Maria Kuśmider, Agnieszka Nasierowska, Michał Szcześniak) otrzymali wyróżnienie w wysokości trzy tysiące złotych każdy. Do kolejnego etapu półfinałowa szóstka przygotowała nowe eksplikacje, tym razem mając do wyboru ograniczoną liczbę tekstów zaproponowanych przez Teatr. Z tego etapu zwycięsko wyszła trójka Tomasz Cymerman, Grzegorz Grecas i Agnieszka Nasierowska. Po długich miesiącach pandemii i wymuszonego zamknięcia teatrów dopiero teraz finaliści będą mogli zaprezentować nam swoje projekty.

Trzy dramatyzowane czytania na Scenie Gadzickiego, które złożą się na ostatni etap Czytelni, wypełnią ostatni weekend czerwca, zamykając sezon 2020/21 w Teatrze Modrzejewskiej.

piątek 25 czerwca, godz. 19.00

CZERWONE I CZARNE
Stendhal

przekład: Tadeusz Boy-Żeleński
adaptacja i reżyseria: Tomasz Cymerman
Obsada:
Magda Biegańska
Aleksandra Listwan
Bartosz Bulanda,
Bogdan Grzeszczak
Mateusz Krzyk
Tomasz Mechowicki
 
Inspicjent/sufler: Jola Naczyńska

Stendhal „powraca” do Legnicy, w której spędził kilka dni 1812 roku, ciągnąc na Moskwę u boku Napoleona, zanim jeszcze został jednym z najwybitniejszych pisarzy XIX wieku. Jego najsłynniejsza powieść Czerwone i czarne, portret Francji doby Restauracji, czasów „munduru i sutanny”, nie jest dziś wyłącznie literackim zabytkiem. „Czerwone i czarne to powieść psychologiczna kreśląca losy bohatera swoich czasów” - pisze w eksplikacji Tomasz Cymerman, zaznaczając zarazem, że losach jej bohaterów odnajdziemy wciąż żywe, współczesne emocje i konflikty – obie epoki bowiem łączy wiele podobieństw. „Polska w ostatnim trzydziestoleciu dorobiła się prawdziwego, zamożnego mieszczaństwa, nauczyła się doskonale radzić sobie w kapitalizmie. Moralnie jednak gnije. Czasy Restauracji Francuskiej przypominają mi czasy polskiego Zwrotu Konserwatywnego. Czy świat, który zafundowaliśmy sobie, zadowala nas?” - pyta reżyser.
Co ciekawe, słynne dzieło Stendhala nigdy dotąd nie było wystawiane w polskim teatrze, jeśli pominąć telewizyjną inscenizację Romana Sykały z 1968 roku, w której zagrali m.in. Pola Raksa i Leon Niemczyk.

Tomasz Cymerman – aktor, dramaturg i reżyser. Występował w spektaklach m.in. Piotra Ratajczaka, Michała Zadary, Anny Augustynowicz, Wojtka Klemma. Z tym ostatnim współpracował także jako dramaturg m.in. przy realizacji Lalki wg B. Prusa w krakowskim Teatrze Słowackiego (2019) oraz Wesela S. Wyspiańskiego w Teatrze Szaniawskiego w Wałbrzychu (2019). Wyreżyserował takie spektakle, jak m.in. Sen srebrny Salomei Juliusza Słowackiego w Teatrze Nowym w Poznaniu (2015), Simona, gdzie jesteś wg własnego tekstu w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie (2017), Podwyżka, czyli 327 sposobów, jak uzyskać wyższe wynagrodzenie Georges'a Pereca w Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu (2017). Jest laureatem nagrody na Forum Młodej Reżyserii w Krakowie za inscenizację Braci Karamazow (2013).

sobota 26 czerwca, godz. 19.00

DOBRZY LUDZIE
według Dobrego człowieka z Seczuanu Bertolta Brechta

przekład: Włodzimierz Lewik
reżyseria: Agnieszka Nasierowska
Obsada:
Joanna Gonschorek
Magda Skiba
Robert Gulaczyk
Paweł Wolak
 
Inspicjent/sufler: Jola Naczyńska

„W świecie nienawiści i walk społecznych biedak nie może sobie pozwolić na miłość i uczynność” stwierdza prowokacyjnie w tej jednej z najbardziej znanych swoich sztuk Brecht, klasyk teatru XX wieku. Posługując się formą ludowej przypowieści, mieszając poezję z prozą, fantazję z realizmem, humor z powagą, Brecht tworzy „rozrywkowy moralitet” o ludzkim losie.
Tekst powstał w latach 1938-40 podczas przymusowej emigracji Brechta w Danii. Jak zwykle przy jego pisaniu asystowały kobiety: Margarete Steffin i Ruth Berlau, pełniące rolę zarówno współpiszących, jak i kochanek autora, członkiń jego „wielkiej rodziny”.
„Bertolt Brecht, pisząc ten dramat, świetnie przeczuł pogłębiające się rozwarstwienie społeczne, a zadaniem jego sztuki było nie ocenianie w tradycyjnych kategoriach dobra i zła jego postaci, ale zrozumienie ich sytuacji społecznej i ekonomicznej” - zauważa reżyserka. „Sztuka ta jest szczególnie ważna teraz, w czasie pandemii. Dysproporcje między bogatymi i biednymi się pogłębiają. W kapitalizmie wszyscy jesteśmy pasożytami – każdy na kimś pasożytuje, każdy korzysta z czyjegoś wyzysku, więc co znaczy dziś dobry człowiek?”.

Agnieszka Nasierowska – reżyserka i dramatopisarka, członkini wrocławskiego Teatru Układ Formalny. Ma na koncie dramaturgię w takich spektaklach tej grupy, jak #enterorestes (2015) czy Matka Courage krzyczy (2016 – nagroda Tukan Off 37. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu), a także reżyserię Traktatu o androidach. God hates Poland (2017, z Grzegorzem Grecasem) i Końca (2017).

ANTYGONA
Sofokles

adaptacja i reżyseria: Grzegorz Grecas
Obsada:
Katarzyna Dworak
Gabriela Fabian
Ewa Galusińska
Zuza Motorniuk
Anita Poddębniak
Małgorzata Urbańska
Paweł Palcat
Karolina Micuła
 
Inspicjent/sufler: Mariusz Sikorski  

„Antygonę” planowaliśmy na 27 czerwca (niedziela) z powodu kontuzji Grzegorza Grecasa przesuwamy czytanie na czwartek 23 września (godzina 19.00).

Klasyczna tragedia, która od niemal dwóch i pół tysiąca lat nie schodzi ze scen teatralnych. Każde kolejne pokolenie, szukając właściwego sposobu życia i patrzenia na świat, odnajduje w konflikcie racji Antygony i Kreona swoje własne dylematy, a ostateczna nierozstrzygalność tego sporu jest odbiciem sprzeczności tkwiącej w najgłębszej naturze człowieka i kreowanego przezeń porządku świata.
„Spektakl traktuje mit o Antygonie jako klucz do opisu rzeczywistości, zderzając postać-symbol z codziennymi historiami kobiet walczących o swoje prawa we współczesnej Polsce” - tłumaczy reżyser. „Jedną z moich głównych inspiracji do zajęcia się tym tekstem były właśnie aktywistki, które mają odwagę wyjść na ulice. Jak same wspominają podczas rozmów – świat wokół nich zdaje się przypominać prolog do serialu Opowieści podręcznej. Mnożące się w ostatnich latach przykłady sytuacji, w których władza stawia się ponad prawem, rodzą konflikty rodem z tekstu Sofoklesa. W obliczu powszechnego zawłaszczania pamięci i przepisywania historii, opowieść o nieludzkim zakazie pochówku ciała Polinejkesa staje się prawdopodobna”.

Grzegorz Grecas – reżyser, dramaturg, animator kultury. Współzałożyciel Teatru Układ Formalny, w którym wyreżyserował takie spektakle, jak m.in. #enterorestes (2015), Matka Courage krzyczy (2016 – nagroda Tukan Off 37 Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu), Wszyscy=bogowie we krwi (2016), Traktat o androidach. God hates Poland (2017, z Agnieszką Nasierowską). Reżyserował również na scenie w Teatrze Lalki i Aktora w Wałbrzychu, w Teatrze Ad Spectatores we Wrocławiu, w Teatrze Maska w Rzeszowie. Trzykrotny laureat Konkursu im. Jana Dormana Instytutu Teatralnego w Warszawie.