Nowa ulica w rejonie Tarninowa: Piastów Legnickich

Zespół ds. Nazewnictwa Ulic i Placów postanowił ujednolicić nazewnictwo w nowej jednostce urbanistycznej, która bardzo szybko się rozbudowuje, propagując historię miasta, poprzez wprowadzenie nazw upamiętniających Piastów panujących w Legnicy.

Kim byli Piastowie legniccy?
Wyodrębnienie się legnickiej linii Piastów nastąpiło w 1248 r. za panowania syna księcia Henryka II Pobożnego, Bolesława Łysego (Rogatki). Po śmierci Pobożnego w bitwie stoczonej pod Legnicą 9 kwietnia 1241 r., regencję w imieniu małoletnich synów sprawowała księżna Anna. W 1242 r. Bolesław Rogatka objął samodzielną władzę na Dolnym Śląsku. W 1247 r. dopuścił do współrządów młodszego brata Henryka III Białego. W następnym roku nastąpił podział ojcowizny na księstwo legnickie i wrocławskie. Początkowo Bolesław objął Wrocław wraz ze Świdnicą, Namysłowem i Otmuchowem, lecz wkrótce zmienił zdanie i przejął legnicką część księstwa z Legnicą, Jaworem, Głogowem, Żaganiem i Wołowem, pozostawiając bratu księstwo wrocławskie.

W 1335 r. księstwo wrocławskie stało się lennem króla czeskiego Jana Luksemburczyka. Wcześniej, bo w 1329 r. w zależność lenną od tego samego monarchy wszedł książę legnicko-brzeski Bolesław III Rozrzutny. W odróżnieniu od księstwa wrocławskiego, księstwo Bolesława stało się lennem dziedzicznym, dzięki czemu przetrwało ono w rękach Piastów niemal jeszcze 350 lat. W pierwszej połowie XIV w. ukształtowały się granice księstwa legnickiego, które w zasadzie przetrwały do XVIII w., podlegając tylko czasowym podziałom, ubytkom i nabytkom.

Wśród książąt legnickich rezydujących na Zamku Piastowskim w Legnicy było wiele wybitnych postaci, których działalność i znaczenie wykraczało daleko poza ziemie księstwa.
Henryk V Brzuchaty – po wygranej bitwie pod Stolcem został najpotężniejszym władcą na Śląsku.

Wacław I – ze złota pozyskanego z podlegnickich złóż bił pierwszą złotą obiegową monetę na ziemiach polskich, florena.

Fryderyk I legnicki, starosta generalny Śląska w 1488 r. Zięć króla Czech Jerzego z Podiebradów.

Fryderyk II legnicki – jeden z najwybitniejszych legnickich książąt. Fryderyk II utrzymywał bliskie kontakty z Rzeczpospolitą, szczególnie z królem polski Zygmuntem I Starym. Efektem czego było małżeństwo z siostrą

Zygmunta I, a córką króla polski Kazimierza IV Jagiellończyka – Elżbietą, zawarte 25 listopada 1515 roku we Wrocławiu. Od 1516 do 1526 roku Fryderyk II sprawował urząd dowódcy na Dolny Śląsk. Uczestnik hołdu pruskiego na rynku w Krakowie. Fryderyk II w czasie swoich rządów dokonał przebudowy zamku, podjął próbę stworzenia legnickiego protestanckiego uniwersytetu, a także stworzył nowoczesny system opieki społecznej i zdrowotnej. Jako pierwszy śląski książę w 1523 roku publicznie uznał reformację.

Jerzy Rudolf - był władcą wszechstronnie wykształconym. Jego muzyczne zainteresowania przejawiły się w gromadzeniu wielu współczesnych mu druków i rękopisów z utworami kompozytorów śląskich oraz wielu kompozytorów niderlandzkich i niemieckich. Książę w pierwszej połowie XVII w. zgromadził obszerną bibliotekę (Bibliotheca Rudolphina). Jej zalążkiem były druki gromadzone w okresie studiów we Frankfurcie nad Odrą. Powołał fundację, z której środków wybudowano m.in. Akademię Rycerską w Legnicy.

Jerzy IV Wilhelm – ostatni przedstawiciel legnickiej linii Piastów, która wygasła po jego śmierci 1675 r. Ciało księcia złożone zostało w Mauzoleum Piastów przy kościele św. Jana w Legnicy.

W ostatnich latach w Legnicy podjęto szereg inicjatyw kulturalnych w związku z 340 rocznicą powstania Mauzoleum Piastów. Na kartach kalendarza miejskiego na rok 2020, zatytułowanego: „Piastowie Legnicy”, znaleźli się cenieni ludzie sztuki, nauki i mediów, którzy wcielili się w postaci legnickich książąt piastowskich.

Nazwę nowej ulicy – Piastów Legnickich, uchwaliła Rada Miejska na czerwcowej sesji.