Mieszkańcy "odebrali" inwestycję. Linczu nie było

Przebudowa Kościuszki napsuła sporo krwi kierowcom. Była przez mieszkańców długo wyczekiwana, ale nie przebiegała tak jak zakładano. Trwała – a w zasadzie nadal trwa, bo prowadzone są jeszcze ostatnie prace – o 3 miesiące dłużej niż przewidywał harmonogram (choć raczej trudno za to winić magistrat czy wykonawcę). Na dodatek zbiegła się w czasie z przebudową innego newralgicznego skrzyżowania – ul. Cmentarnej i pl. Matejki. Miasto musiało prowadzić obie inwestycje jednocześnie, żeby nie stracić dofinansowania z rządowych funduszy. Efektem był jednak częściowy paraliż drogowy w Złotoryi. Mieszkańcy nie kryli frustracji korkami w godzinach szczytu i wylewali ją na forach internetowych. Punktując przy okazji każde niedociągnięcie na placu budowy.

Chcąc nieco zatrzeć to niekorzystne wrażenie, złotoryjski ratusz urządził w czwartek coś w rodzaju „zbiorowej terapii” po traumie tegorocznych remontów drogowych. Zaprosił mieszkańców na tzw. odbiór społeczny inwestycji – pierwszy taki w historii miasta (ale prawdopodobnie nie ostatni, o czym za chwilę). Na spotkanie z urzędnikami i wykonawcą przyszło ok. 20 osób. – Jeśli macie państwo jakieś uwagi do tej inwestycji, chcielibyście, żeby coś jeszcze poprawić, to teraz jest ten moment – zachęcał burmistrz Robert Pawłowski.

Odbiór zaczął się z „grubej rury”. – Miło byłoby nam więcej nie gościć takiego wykonawcy w Złotoryi. Ile miał trwać ten remont?! – z irytacją i podniesionym głosem mówił jeden z mieszkańców, nawiązując do opóźnień. Burmistrz jednak cierpliwie po raz kolejny wytłumaczył, że cały plan zawaliła gazownia, która w ostatniej chwili zdecydowała się na modernizację swojej sieci, stawiając miasto pod murem. – Staraliśmy się tak zrobić tę inwestycję, by do niej nie wracać. W latach 90. najpierw tu położono asfalt, a później ten asfalt ryto, żeby wymieniać instalacje. Nie chcieliśmy, żeby to się powtórzyło – mówił.

Poziom emocji opadał wraz z ulicą i im niżej mieszkańcy schodzili, tym było bardziej konstruktywnie. Na odbiorze pojawiła się m.in. spora grupa złotoryjan z dolnej części Szpitalnej, których zaskoczyła decyzja o przekształceniu uliczki w drogę jednokierunkową. Chcieliby, żeby ratusz wrócił do poprzedniego rozwiązania, bo obecne utrudnia im życie. – Cieszyliśmy się, że będziemy mogli w końcu dojechać do domu nowym kawałkiem drogi, a tymczasem musimy jeździć naokoło przez Górniczą i po nierównej kostce brukowej, na której można urwać miskę olejową – podkreślali. Burmistrz argumentował, że ulica stała się po wybudowaniu ronda jednokierunkowa, bo jest dość wąska. – Zawsze taka była, ale jakoś dawaliśmy sobie radę i się mijaliśmy – odpowiadali mieszkańcy. – Przeanalizujemy jeszcze raz organizację ruchu – zapewnił Pawłowski po kilkuminutowej dyskusji.

Pojawili się również działkowcy, którzy mają obawy, że woda deszczowa spływająca z chodnika (mowa o kilku metrach kw.) będzie im wpływała przez wjazd do ogrodów. Jagielski zapewnił ich, że prace w tym miejscu nie są jeszcze skończone. Przychylił się też do prośby mieszkańców z kamienicy nr 15 przy ul. Kościuszki, by wybrukować wąski pasek ziemi pomiędzy chodnikiem a posesją. Obiecał też naprawić uszkodzone podczas prac przęsło ogrodzenia przy budynku nr 9. Zapowiedział poza tym, że przy zjeździe dla wózków do Stokrotki ustawiona będzie barierka z poręczą.

Czwartkowy odbiór przyniósł też dobrą wiadomość dla pań. Otóż nie będą musiały wyginać obcasów na grubej kostce granitowej w dolnej części Kościuszki (pomiędzy schodami na Pochyłej i ul. Kolejową – na zdjęciu obok). Okazuje się, że w ogóle nie powinny tędy chodzić, bo pas bruku to nie chodnik, tylko utwardzone pobocze. – Ze względu na wąski pas drogowy mieliśmy tu za mało miejsca na wybudowanie normatywnego, czyli 2-metrowej szerokości chodnika. Wygodny chodnik jest po drugiej stronie jezdni, wystarczy skorzystać z przejść – tłumaczył Jacek Janiak z UM.

Żadnych uwag nie było co do szerokości jezdni (urzędnicy zapewniają, że generalnie jest taka sama jak była) ani latarni stojących zbyt blisko siebie, czyli elementów, które były tematem gorącej dyskusji w sieci. Wróciła natomiast sprawa za wysokich, zdaniem jednego z mieszkańców, krawężników przy wyniesionych przejściach dla pieszych. – Przez te uskoki wózkiem nie będzie można na chodnik wjechać – irytował się. – Są zrobione zgodnie z przepisami budowlanymi – zapewniał jednak wykonawca.

Generalnie jednak wydaje się, że choć z drobnymi uwagami, to inwestycję mieszkańcy odebrali pozytywnie. Droga jest równa i stała się dużo bezpieczniejsza. – Jest na plus. Hopy na przejściach są idealne, można po nich spokojnie przejechać autem z niskim podwoziem, a jednocześnie wymuszają ograniczenie prędkości. Bezpieczniej się teraz przechodzi na drugą stronę jezdni – zauważyli uczestnicy wczorajszego spotkania.

A wykonawca odetchnął z ulgą. – Uff… Spodziewałem się większego „koncertu życzeń”. Było jednak nie najgorzej, ogólnie raczej pozytywnie – powiedział nam po odbiorze społecznym Jagielski, który pierwszy raz brał udział w tego rodzaju spotkaniu. Czy po takim doświadczeniu będzie unikał kolejnych inwestycji w naszym mieście? Raczej nie. – Analizujemy przetarg na Hożą, niewykluczone, że się zgłosimy – uśmiechnął się.

Jako owocne ocenił spotkanie jego pomysłodawca, Paweł Kulig. – Mieszkańcy mieli konkretne uwagi, dla nas bardzo cenne – mówi zastępca burmistrza. – Chcielibyśmy częściej ich włączać w proces inwestycyjny, przynajmniej przy newralgicznych inwestycjach, takich jak np. PSZOK, którego budowę właśnie zaczynamy.

Odbiór społeczny inwestycji to nowa platforma partycypacji mieszkańców w zarządzaniu miastem.
Ulica Kościuszki, choć już bez barier zagradzających wjazd, stanowi jednak wciąż plac budowy. Wykonawca zapewniał mieszkańców, że w ciągu dwóch tygodni, do połowy listopada, zakończy inwestycję. Poza wspomnianymi już pracami do zrobienia jest jeszcze m.in. oznakowanie poziome, małe schodki na chodniku pomiędzy Szpitalną i Górniczą, fragment chodnika na połączeniu z ul. Kolejową, trzeba też ustawić aktywne znaki pionowe przy przejściach dla pieszych i latarnie przy niektórych z nich.