Bolków, Chocianów, Chojnów, Gaworzyce, Głogów, Grębocice, Jawor, Krotoszyce, Kunice, Legnica, Legnickie Pole, Lubin, Męcinka, Miłkowice, Mściwojów, Paszowice, Pielgrzymka, Polkowice, Prochowice, Przemków, Radwanice, Rudna, Ruja, Ścinawa, Wądroże Wielkie, Zagrodno, Złotoryja

Renowacja Przepiórczego Kosza

LEGNICA. Pod kierunkiem prof. Mieczysława Steca z krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych przywracana jest dawna świetność fragmentom sgraffito na zabytkowej Kamieniczce pod Przepiórczym Koszem w legnickim Rynku.

Renowacja Przepiórczego Kosza

Dofinansowanie w wysokości 50 tys. zł na renowację nadszarpniętych czasem, środkowych fragmentów sgraffito przyznał wspólnocie mieszkaniowej Urząd Marszałkowski. Tego zadania podjął się wybitny konserwator prof. Mieczysław Stec, który już w latach 70. i na początku 90. prowadził renowację zdobień sgraffitowych na Kamieniczce pod Przepiórczym Koszem, a w 2004 r. - podobnych dekoracji na śledziówkach.
Przypomnijmy, że dwa lata temu Urząd Marszałkowski także przyznał 50 tys. zł na renowację górnych fragmentów sgraffito. Wspólnota mieszkaniowa do tych dwóch zadań wniosła wkład własny. A cztery lata temu prezydent Legnicy przyznał dotację – 105 tys. zł na remont m.in. elewacji kamienicy, czyli 85 proc. wartości prac.

Kamieniczka „Pod Przepiórczym Koszem” to jeden z kilku budynków w Legnicy pokrytych dekoracją sgraffitową. Termin „sgraffito” oznacza technikę nakładania na mur dwu lub kilku warstw barwnego tynku i wydrapywanie ostrym narzędziem w pierwszej warstwie rysunku w taki sposób, by odsłoniły warstwę (lub warstwy) dolną. Kamieniczka „Pod Przepiórczym Koszem” (niem. Wachtelkorb), zwana tak od okrągłego, narożnego wykusza, powstała w wyniku XVI-wiecznej przebudowy gotyckiej kamienicy, będącej własnością pisarza miejskiego, Bitschena Starszego. Około połowy XVI w. jej południowa ściana szczytowa została pokryta wspaniałą dekoracją sgraffitową, złożoną z kilku poziomych pasów, wykonaną w dwóch warstwach barwnego narzutu tynkowego. W większości dekorację tworzą sceny rodzajowe, uzupełnione motywami ornamentalnymi.
(Źródło historyczne: Dorota Bocheńska)