Właścicielka kurzej fermy uznana za winną handlu ludźmi i skazana na 4,5 roku więzienia
PROCHOWICE. Przed Sądem Apelacyjnym we Wrocławiu zapadł wyrok - po apelacji Prokuratora Rejonowego w Legnicy - uznający 72-letnią właścicielkę kurzej fermy Alicję Ś., która przez 23 lata wykorzystywała pracę nielegalnie przybyłego do Polski cudzoziemca, za winną zbrodni handlu ludźmi (zagrożonej karą od 3 do 20 lat pozbawienia wolności – czyn z art. 189a § 1 k.k.), a nie tylko – jak to ocenił sąd I instancji – Sąd Okręgowy w Legnicy w wyroku z czerwca 2024 r. - za powierzenie mu pracy w warunkach szczególnego wykorzystania (zagrożone karą do 3 lat pozbawienia wolności – czyn z art. 10 ust. 2 Ustawy z dnia 15 czerwca 2012 roku o skutkach powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom ustawy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej).
Sąd ocenił – tak jak wcześniej prokurator - że oskarżona przechowywała pokrzywdzonego na fermie w celu świadczenia przez niego pracy o charakterze przymusowym, po kilkanaście godzin na dobę i bez wynagrodzenia. Praca ta poniżała jego godność, a przy przechowywaniu stosowana była przemoc oraz groźby bezprawne. Oskarżona wykorzystała krytyczne położenie pokrzywdzonego i stan jego bezradności.
Sąd II instancji zmienił zaskarżony wyrok, którym orzeczono karą 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i orzekł karę o wiele surowszą, bo w wymiarze 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd utrzymał grzywnę w wysokości 300 stawek po 50 zł każda i zasądził od oskarżonej, zamiast 15 000 zł nawiązki świadczenie w wysokości 300.000 zł tytułem obowiązku naprawienia w części szkody oraz 500.000 zł tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wyrządzonych przypisanym oskarżonej przestępstwem.
Akt oskarżenia w tej sprawie trafił do Sądu Okręgowego w Legnicy w czerwcu 2021 r. Prokurator oskarżył małżeństwo Ś. o czyny z art. 189a § 1 k.k. i art. 10 ust. 2 Ustawy z dnia 15 czerwca 2012 roku o skutkach powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom ustawy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z art. 11 § 2 k.k.
Po śmierci oskarżonego postępowanie toczyło się już tylko przeciwko Alicji Ś.
W dniu 24 czerwca 2024 r. Sąd Okręgowy w Legnicy, jako sąd I instancji uznał ww. za winną tylko przestępstwa z art. 10 ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 15 czerwca 2012 roku o skutkach powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom ustawy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Prokurator we wrześniu 2024 r. wywiódł w tej sprawie apelacją nie godząc się z taką prawną interpretacją stanu faktycznego, która pozwoliła sądowi uznać, iż nie mieliśmy w tej sprawie do czynienia ze zbrodnią handlu ludźmi.
Pojęcie „handel ludźmi”, obowiązujące w polskim porządku prawnym do 8 września 2010 r. nie może być bowiem utożsamiane z czynnościami obrotu cywilnoprawnego. Zgodnie z legalną definicją handlu ludźmi, wyrażoną w treści przepisu art. 115 § 22 pkt 5 k.k. handlem ludźmi jest m.in. przechowywanie lub przyjmowanie osoby z zastosowaniem wykorzystania krytycznego położenia lub stanu bezradności, w celu jej wykorzystania, nawet za jej zgodą, w szczególności w pracy lub usługach o charakterze przymusowym, w żebractwie, w niewolnictwie lub w innych formach wykorzystania poniżających godność człowieka.
Dlatego prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku.
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu, orzekając w dniu 7 października 2025 r., podzielił stanowisko prokuratora i skazał Alicję Ś za to, że w okresie od 1997 r. do sierpnia 2020 r. w Lisowicach, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przyjęła i przechowywała pokrzywdzonego, przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez ważnego dokumentu uprawniającego do pobytu, wykorzystując jego krytyczne położenie, w celu świadczenia przez niego na terenie fermy drobiu pracy w warunkach szczególnego wykorzystania, to jest uchybiających godności człowieka i rażąco odmiennych w porównaniu z warunkami pracy osób, którym powierzono wykonywanie pracy zgodnie z prawem, w wymiarze kilkunastu godzin na dobę i bez wynagrodzenia oraz wpływających na zdrowie pokrzywdzonego, tj. za czyn z art. 189a §1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 1.10.2023 r.) i art. 10 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 15 czerwca 2012 r. o skutkach powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom ustawy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (od dnia wejścia w życie ustawy, tj. od 21 lipca 2012 r.) w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 189a § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k.
Wyrok jest prawomocny.
Dodaj komentarz